Laureat 2010

Julia Holewińska

CIAŁA OBCE

Dramat dotykający dwóch aspektów życia ludzkiego: odpowiedzialności za ojczyznę oraz miłości i szacunku do siebie samego. Opowieść o braku akceptacji, z tragicznym finałem, w której każde posunięcie wiąże się z cierpieniem głównego bohatera i jego najbliższego otoczenia. W tekście pojawiają się odniesienia do Polski dawnej, do etosu romantycznego, martyrologicznego oraz metafory Polski współczesnej, której społeczeństwo zapomina o wartościach i karmi się chamstwem, szyderstwem oraz brakiem akceptacji. Te przeciwstawne światy koegzystują, by jeszcze mocniej zaznaczyć antagonizmy między rzeczywistościami, w których żyje główny bohater, rozdarty pomiędzy prawdą a obłudą. Adama (jego „biblijne” imię jest symboliczne w kontekście późniejszych wydarzeń i jego problemów z własną seksualnością) i Maryję poznajemy podczas spotkania znajomych, należących do opozycji, którzy zastanawiają się jak pomóc koledze osadzonemu w więzieniu. Są lata 80-te.